санлі́ўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. санлі́ўка санлі́ўкі
Р. санлі́ўкі санлі́вак
Д. санлі́ўцы санлі́ўкам
В. санлі́ўку санлі́вак
Т. санлі́ўкай
санлі́ўкаю		 санлі́ўкамі
М. санлі́ўцы санлі́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

санлі́ўка ж. сонли́вица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

санлі́ўка, ‑і, ДМ ‑ліўцы; Р мн. ‑лівак; ж.

Жан. да санлівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санлі́вец, -лі́ўца, мн. -лі́ўцы, -лі́ўцаў, м.

Санлівы чалавек.

|| ж. санлі́ўка, -і, ДМ -лі́ўцы, мн. -і, -лі́вак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сонли́вица санлі́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)