са́начнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. са́начнік са́начнікі
Р. са́начніка са́начнікаў
Д. са́начніку са́начнікам
В. са́начніка са́начнікаў
Т. са́начнікам са́начнікамі
М. са́начніку са́начніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

са́начнік м.

1. горн., уст. са́ночник;

2. спорт. са́ночник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́начнік, ‑а, м.

1. На шахтах у мінулым — рабочы, які займаўся адкатам вугалю з забою; адкатчык.

2. Спартсмен, які займаецца скарасным спускам па спартыўных санях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́ночник

1. горн., уст. са́начнік, -ка м.;

2. спорт. са́начнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)