санаці́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. санаці́на санаці́ны
Р. санаці́ны санаці́н
Д. санаці́не санаці́нам
В. санаці́ну санаці́ны
Т. санаці́най
санаці́наю		 санаці́намі
М. санаці́не санаці́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

санаці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж. (спец.).

Невялікая саната.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

санаці́на ж., муз. сонати́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

санаці́на, ‑ы, ж.

Невялікая, нескладаная па распрацоўцы саната. Санаціна Моцарта.

[Іт. sonatina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санаціна

т. 14, с. 145

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сонати́на муз. санаці́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sonatina

ж. санаціна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)