санато́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
санато́рнік |
санато́рнікі |
| Р. |
санато́рніка |
санато́рнікаў |
| Д. |
санато́рніку |
санато́рнікам |
| В. |
санато́рніка |
санато́рнікаў |
| Т. |
санато́рнікам |
санато́рнікамі |
| М. |
санато́рніку |
санато́рніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
санато́рнік м., разг. санато́рник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
санато́рнік, ‑а, м.
Разм. Асоба, якая праходзіць курс лячэння ў санаторыі. Некалькі чалавек санаторнікаў стаялі побач. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
санато́рніца, ‑ы, ж.
Разм. Жан. да санаторнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)