самі́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самі́ны самі́ная самі́нае самі́ныя
Р. самі́нага самі́най
самі́нае		 самі́нага самі́ных
Д. самі́наму самі́най самі́наму самі́ным
В. самі́ны (неадуш.)
самі́нага (адуш.)		 самі́ную самі́нае самі́ныя (неадуш.)
самі́ных (адуш.)
Т. самі́ным самі́най
самі́наю		 самі́ным самі́нымі
М. самі́ным самі́най самі́ным самі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

самі́ны сомо́вий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сома, належыць яму. Саміны вус. Саміны плёс. // Прызначаны для лоўлі самоў. Саміныя снасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сомо́вий прил. самі́ны, со́маў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. самі́на
Р. самі́ны
Д. самі́не
В. самі́ну
Т. самі́най
самі́наю
М. самі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)