само́хаць, прысл. (разм.).

Па сваёй ахвоце, па ўласным жаданні.

С. паехаць на ўборку бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

само́хаць

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
само́хаць - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

само́хаць, прысл.

Разм. Па сваёй ахвоце. Крумкач ізноў пачаў яе [пумачку] прасіць: — Аддай мне, калі ласка, песню гэту. Калі самохаць мне не аддасі — я адбяру! Дубоўка. // Само сабой, мімаволі. Пасля стрэлу ў вінтоўцы яшчэ заставалася гільза ў патронніку, і Чубар зусім самохаць кляцнуў затворам. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

само́хаць прысл. разм. гл. самахоць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самахо́ць и само́хаць нареч., разг. доброво́льно; по своему жела́нию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самахо́ць, прысл.

Разм. Тое, што і самохаць. [Валодзя:] — Да вайны я вучыўся ў дзевятым класе і трошкі — самахоць — захапляўся скрыпкай. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)