самовла́стный

1. самаўлада́рны, самаўла́дны;

самовла́стный прави́тель самаўлада́рны (самаўла́дны) праві́цель;

2. перен. самаўпра́ўны;

самовла́стное распоряже́ние самаўпра́ўнае распараджэ́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самовластный

Том: 31, старонка: 47.

img/31/31-047_0312_Самовластный.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

самаўла́дны самовла́стный;

с. праві́цель — самовла́стный прави́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаўпра́ўны самоупра́вный, самовла́стный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)