самаця́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самаця́г |
самаця́гі |
| Р. |
самаця́га |
самаця́гаў |
| Д. |
самаця́гу |
самаця́гам |
| В. |
самаця́г |
самаця́гі |
| Т. |
самаця́гам |
самаця́гамі |
| М. |
самаця́гу |
самаця́гах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
самаця́г м., тех. самота́ска ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самаця́г, ‑а, м.
Спец. Ланцуговы транспарцёр для падачы розных грузаў, матэрыялаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самота́ска ж., техн. самаця́г, -га м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)