самато́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самато́чка |
самато́чкі |
| Р. |
самато́чкі |
самато́чак |
| Д. |
самато́чцы |
самато́чкам |
| В. |
самато́чку |
самато́чкі |
| Т. |
самато́чкай
самато́чкаю |
самато́чкамі |
| М. |
самато́чцы |
самато́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
самато́чка ж., тех., разг. самото́чка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самото́чка техн., разг. самато́чка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)