самасе́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самасе́ў |
самасе́вы |
| Р. |
самасе́ву |
самасе́ваў |
| Д. |
самасе́ву |
самасе́вам |
| В. |
самасе́ў |
самасе́вы |
| Т. |
самасе́вам |
самасе́вамі |
| М. |
самасе́ве |
самасе́вах |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
самасе́ў, ‑севу, м.
1. Прыроднае распаўсюджанне раслін насеннем, што асыпаецца само. Некалі дуб рос выключна самасевам, а цяпер мы высаджваем яго штогод на тысячах гектараў у Беларусі. Мяжэвіч.
2. Тое, што і самасейка. Бяроза-самасеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самосе́в бот., с.-х.
1. самасе́ў, -се́ву м.;
2. см. самосе́й;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)