самапу́ск

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самапу́ск самапу́скі
Р. самапу́ска самапу́скаў
Д. самапу́ску самапу́скам
В. самапу́ск самапу́скі
Т. самапу́скам самапу́скамі
М. самапу́ску самапу́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самапу́ск м., тех. самопу́ск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самапу́ск, ‑у, м.

Разм. Прыстасаванне для пуску рухавіка без ручной заводкі. Электрычны самапуск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самопу́ск техн. самапу́ск, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

self-starter

[,selfˈstɑ:rtər]

n.

самапу́ск -а m., аўтаматы́чны стартэ́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)