самалі́йскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
самалі́йскі |
самалі́йская |
самалі́йскае |
самалі́йскія |
| Р. |
самалі́йскага |
самалі́йскай
самалі́йскае |
самалі́йскага |
самалі́йскіх |
| Д. |
самалі́йскаму |
самалі́йскай |
самалі́йскаму |
самалі́йскім |
| В. |
самалі́йскі (неадуш.)
самалі́йскага (адуш.) |
самалі́йскую |
самалі́йскае |
самалі́йскія (неадуш.)
самалі́йскіх (адуш.) |
| Т. |
самалі́йскім |
самалі́йскай
самалі́йскаю |
самалі́йскім |
самалі́йскімі |
| М. |
самалі́йскім |
самалі́йскай |
самалі́йскім |
самалі́йскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
самалі́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да самалійцаў, які належыць, уласцівы ім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сомали́йский самалі́йскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сама́ла
(іт. somalo = самалійскі)
грашовая адзінка Самалі да 1960 г.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АСЁЛ
(Equus asinus),
млекакормячае роду коней атр. няпарнакапытных. Сустракаецца ва Усх. Афрыцы (Самалі, Эфіопія). Жыве ў пустынях і стэпах. 2 падвіды: асёл самалійскі (Equus asinus somalicus) і асёл нубійскі (Equus asinus africanus).
Выш. ў карку 1,1—1,4 м. Афарбоўка пясчана-шэрая з 2 цёмнымі палосамі, адна з якіх праходзіць уздоўж хрыбта і перасякаецца з другой на лапатках. Грыва невялікая, даходзіць толькі да вушэй. Хвост тонкі з кутасом доўгіх валасоў. Вушы 25—35 см. Трымаецца невял. табунамі. Корм раслінны. Прыручаны 5—6 тыс. г. назад у Егіпце і Эфіопіі. Ад дзікага асла паходзяць многія свойскія пароды, якія выкарыстоўваюцца як цяглавая сіла. Пад пагрозай знікнення, у Чырв. кнізе МСАП.
т. 2, с. 28
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)