самаго́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
самаго́дны |
самаго́дная |
самаго́днае |
самаго́дныя |
| Р. |
самаго́днага |
самаго́днай
самаго́днае |
самаго́днага |
самаго́дных |
| Д. |
самаго́днаму |
самаго́днай |
самаго́днаму |
самаго́дным |
| В. |
самаго́дны (неадуш.)
самаго́днага (адуш.) |
самаго́дную |
самаго́днае |
самаго́дныя (неадуш.)
самаго́дных (адуш.) |
| Т. |
самаго́дным |
самаго́днай
самаго́днаю |
самаго́дным |
самаго́днымі |
| М. |
самаго́дным |
самаго́днай |
самаго́дным |
самаго́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
самаго́дны книжн. (имеющий ценность сам по себе) самодовле́ющий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самаго́дны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і дастатковы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самодовле́ющий прил. самадастатко́вы; (имеющий ценность сам по себе) самаго́дны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)