самааса́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. самааса́дка самааса́дкі
Р. самааса́дкі самааса́дак
Д. самааса́дцы самааса́дкам
В. самааса́дку самааса́дкі
Т. самааса́дкай
самааса́дкаю		 самааса́дкамі
М. самааса́дцы самааса́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самааса́дка ж. самооса́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самааса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Натуральнае вылучэнне з раствору і асаджэнне солі ў вадаёмах з салёнай вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаасяда́нне, ‑я, н.

Тое, што і самаасадка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самооса́дка ж. самааса́дка, -кі ж., самаасяда́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)