саліцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Доўгі плоскі чарвяк, які паразітуе ў страўніку чалавека і жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саліцё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. саліцё́р саліцё́ры
Р. саліцё́ра саліцё́раў
Д. саліцё́ру саліцё́рам
В. саліцё́ра саліцё́раў
Т. саліцё́рам саліцё́рамі
М. саліцё́ры саліцё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саліцёр м., зоол. солитёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саліцёр, ‑а, м.

Доўгі плоскі чарвяк, які паразітуе ў страўніку чалавека і жывёлы. Свіны саліцёр.

[Фр. solitaire.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́пень, -пня, мн. -пні, -пняў, м.

Стужачны чарвяк, які паразітуе ў кішэчніку чалавека, жывёлы; саліцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́пень, ‑я, м.

Стужачны чарвяк; саліцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

солитёр зоол. саліцёр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tapeworm

[ˈteɪpwɜ:rm]

n.

саліцёр -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

soliter

м. заал. саліцёр (Taenia solium)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tasiemiec

tasiem|iec

м.

1. заал. саліцёр;

2. заал.

~ce — стужачныя чэрві;

3. перан. разм. гуж, чарада

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)