салі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. салі́ст салі́сты
Р. салі́ста салі́стаў
Д. салі́сту салі́стам
В. салі́ста салі́стаў
Т. салі́стам салі́стамі
М. салі́сце салі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

салі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Артыст, які выконвае сольную партыю.

С. аперэты.

С. аркестра.

|| ж. салі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

салі́ст м. соли́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спявак, музыкант або танцор, які выконвае сольную партыю. Сустрэты воплескамі ў зале, Нясмелым крокам з-за куліс Хлапчына выйшаў да раяля — Нязвыклы з рампаю саліст. Гілевіч.

[Ад іт. solista.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салі́ст м Solíst m -en, -en; Sólosänger m -s, - (спявак); Sólotänzer m -s, - (балету)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

салі́ст

(іт. solista, ад лац. solus = адзін)

спявак, музыкант ці балетны артыст, які выступае адзін.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

соли́ст салі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

soloist [ˈsəʊləʊɪst] n. салі́ст; салі́стка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

салі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да саліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэртма́йстар, -тра, мн. -тры, -траў, м.

1. Піяніст-акампаніятар.

2. Музыкант, які ўзначальвае адну са струнных груп аркестра.

3. Саліст сімфанічнага або опернага аркестра.

|| прым. канцэртма́йстарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)