сальні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Невялікая пасудзіна для солі.

Насыпаць солі ў сальніцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сальні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сальні́ца сальні́цы
Р. сальні́цы сальні́ц
Д. сальні́цы сальні́цам
В. сальні́цу сальні́цы
Т. сальні́цай
сальні́цаю		 сальні́цамі
М. сальні́цы сальні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сальні́ца ж., см. саля́нка 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сальні́ца, ‑ы, ж.

Невялікая пасудзіна для трымання солі. На стале, пад мокрым ручніком, ляжалі буханкі нядаўна выпечанага хлеба, стаяла сальніца з соллю. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сальні́ца ж Sálzfass n -es, -fásser; Sálzstreuer m -s, - (з дзірачкамі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сальні́ца ’невялікая пасудзіна для трымання солі’ (ТСБМ, Касп., ТС, Сцяшк., Сл. ПЗБ, З нар. сл.). Укр. сільни́ця, рус. дыял. сольни́ца, польск. solniczka, чэш. solnička і г. д. Прасл. *solnice дэрыват ад *solъnъ ’салёны’ (Махэк₂, 592; Трубачоў, Ремесл. терм., 258).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

саля́нка¹, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тое, што і сальніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

salt cellar [ˈsɔ:ltˌselə] n. BrE сальні́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

соло́нка саля́нка, -кі ж., сальні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сальні́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да сальні́ца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)