сало́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сало́л
Р. сало́лу
Д. сало́лу
В. сало́л
Т. сало́лам
М. сало́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сало́л, -лу м., фарм. сало́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сало́л фарм. сало́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сало́л, ‑у, м.

Лекавае рэчыва (злучэнне саліцылавай кіслаты з фенолам), якое выкарыстоўваецца як дэзінфіцыруючы сродак пры захворваннях кішэчніка і мачавых шляхоў.

[Ад слоў salicyl і phenol.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сало́л

[ад сал(іцылавая кіслата) + (фен)ол]

злучэнне саліцылавай кіслаты з фенолам, якое выкарыстоўваецца як сродак для дэзінфекцыі пры захворваннях кішэчніка і мачавых шляхоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

salol, ~u

м. хім. салол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)