Салаўі́ха

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Салаўі́ха
Р. Салаўі́хі
Д. Салаўі́се
В. Салаўі́ху
Т. Салаўі́хай
Салаўі́хаю
М. Салаўі́се

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салаўі́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. салаўі́ха салаўі́хі
Р. салаўі́хі салаўі́х
Д. салаўі́се салаўі́хам
В. салаўі́ху салаўі́х
Т. салаўі́хай
салаўі́хаю		 салаўі́хамі
М. салаўі́се салаўі́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салаўі́ха ж. соловьи́ха, соло́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салаўі́ха, ‑і, ДМ ‑лаўісе, ж.

Разм. Самка салаўя. Немаўлят ахінула цяплей салаўіха, Промень зябка ступіў у аўсы. Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салаўяня́ і салаўянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня салаўя. Сядзела на гняздзечку Салаўіха, чакаючы Салаўянят. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)