сала́та

‘страва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сала́та сала́ты
Р. сала́ты сала́таў
Д. сала́це сала́там
В. сала́ту сала́ты
Т. сала́тай
сала́таю		 сала́тамі
М. сала́це сала́тах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

сала́та

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сала́та сала́ты
Р. сала́ты сала́таў
Д. сала́це сала́там
В. сала́ту сала́ты
Т. сала́тай
сала́таю		 сала́тамі
М. сала́це сала́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

сала́та, -ы, ДМ -ла́це, ж.

1. Травяністая агародная расліна, лісты якой сырымі ўжыв. ў ежу.

2. мн. -ы, -аў. Халодная страва з нарэзаных кавалачкамі кампанентаў, напр. гародніны, яек, мяса, рыбы і пад., палітых якім-н. соусам, алеем, з якой-н. прыправай.

Мясная с.

|| прым. сала́тавы, -ая, -ае і сала́тны, -ая, -ае.

С. колер (светла-зялёны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сала́та ж., в разн. знач. сала́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сала́та, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

1. Аднагадовая агародная расліна сямейства складанакветных, лісты якой сырымі ўжываюцца ў ежу. [Гануля] ішла з гарода і несла ў кошыку маладзенькую радыску, салату і яшчэ кволае пер’е цыбулі. Чарнышэвіч.

2. Страва з лісцяў гэтай расліны з воцатам, смятанай і пад.

3. Халодная страва з нарэзанай кавалачкамі сырой або варанай гародніны, часам рыбы, мяса і пад., палітых якім‑н. соусам. Салата з памідораў. □ Раней ставяцца халодныя закускі — ікра, рыбныя вырабы, розныя салаты, вяндліна і іншае. «Звязда». // Усякая агароднінная прыправа да мясной стравы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салата

т. 14, с. 102

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сала́та ж

1. бат (расліна) Gártensalat m -(e)s, -e;

2. кул (страва) Salát m;

сала́та з памідо́раў Tomátensalat m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

салата

Том: 31, старонка: 42.

img/31/31-042_0263_Салата.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

сала́т

‘страва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сала́т сала́ты
Р. сала́та сала́таў
Д. сала́ту сала́там
В. сала́т сала́ты
Т. сала́там сала́тамі
М. сала́це сала́тах

Крыніцы: sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

лату́к-сала́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. лату́к-сала́та
Р. лату́к-сала́ты
Д. лату́к-сала́це
В. лату́к-сала́ту
Т. лату́к-сала́тай
лату́к-сала́таю
М. лату́к-сала́це

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)