салані́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. салані́н
Р. салані́ну
Д. салані́ну
В. салані́н
Т. салані́нам
М. салані́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салані́н, -ну м., хим. солани́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салані́н ‑у, м.

Ядавітае рэчыва, якое адносіцца да арганічных злучэнняў і сустракаецца ў раслінах сямейства паслёнавых.

[Ад лац. solanum — паслён.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салані́н

(ад лац. solanum = паслён)

ядавітае рэчыва, якое адносіцца да арганічных злучэнняў і сустракаецца ў раслінах сям. паслёнавых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Саланін В. 8/56

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

солани́н хим. салані́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)