саланчакі́, -ко́ў мн., геол. солончаки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Саланчакі 9/326

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

саланчакі

т. 14, с. 102

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

саланча́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. саланча́к саланчакі́
Р. саланчаку́ саланчако́ў
Д. саланчаку́ саланчака́м
В. саланча́к саланчакі́
Т. саланчако́м саланчака́мі
М. саланчаку́ саланчака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нітра́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае ў сваім саставе нітрат. Нітратныя саланчакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

alkaline [ˈælkəlaɪn] adj. chem. шчо́лачны;

alkaline soils саланчакі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

саланча́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

Тып глебы, які характарызуецца наяўнасцю ў верхніх гарызонтах лёгкарастваральных солей у колькасцях, якія перашкаджаюць развіццю большасці раслін.

Саланчакі Азіі.

|| прым. саланчако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

alkali

[ˈælkəlaɪ]

1.

n., pl. -lis or -lies

1) Chem. шчо́лач f.

2) саланчако́вая гле́ба, саланчакі́

2.

adj.

шчо́лачны

alkali soils — саланчакі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

со́ры

(цюрк. sory)

саланчакі з гліністым грунтам, якія ўтвараюцца ў паніжэннях рэльефу пры неглыбокім заляганні грунтавых вод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ДА́ШТЫ-МАРГО́,

пустыня на ПдЗ Афганістана, паміж далінамі рэк Гільменд і Хашруд. Пл. каля 150 тыс. км​2 Выш. 500—700 м. Друзаватыя і гліністыя раўніны з рэдкай палына-салянкавай расліннасцю; на ПдЗ — масівы пяскоў, такыры, саланчакі, па ўскраінах — аазісы. Адгонная жывёлагадоўля. Вярблюдагадоўля.

т. 6, с. 72

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)