Verbum

анлайнавы слоўнік

саланча́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

саланча́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

Тып глебы, які характарызуецца наяўнасцю ў верхніх гарызонтах лёгкарастваральных солей у колькасцях, якія перашкаджаюць развіццю большасці раслін.

Саланчакі Азіі.

|| прым. саланчако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саланча́к, -ку́ м. солонча́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саланча́к, ‑у, м.

Глеба, насычаная солямі. Гарачы саланчак апякаў падэшвы босых ног. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саланча́к м Sálzerde f -, struktúrloser Sálzboden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Саланча́к ’глеба, насычаная салямі’ (ТСБМ), ’крыніца з салёнай вадой’ (гродз., Яшк.). З рус. солонча́к ’тс’ < солоный (гл. салоны).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

саланча́к Крыніца з салёнай вадой (Гродз.). Тое ж Ст.-бел. баліна.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

солонча́к саланча́к, -ку́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

saline¹ [ˈseɪlaɪn] n.

1. chem. соль (калію, натрыю і да т.п.)

2. саланча́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

salt marsh

саланча́к -у́ m., нізі́на зато́пленая салёнай вадо́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)