салава́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
салава́р |
салава́ры |
| Р. |
салава́ра |
салава́раў |
| Д. |
салава́ру |
салава́рам |
| В. |
салава́ра |
салава́раў |
| Т. |
салава́рам |
салава́рамі |
| М. |
салава́ру |
салава́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
салава́р м., см. салато́п
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
салава́р, ‑а, м.
Тое, што і салатоп.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
салова́р спец. салато́п, -па м., салава́р, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)