саку́рснік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
саку́рснік |
саку́рснікі |
| Р. |
саку́рсніка |
саку́рснікаў |
| Д. |
саку́рсніку |
саку́рснікам |
| В. |
саку́рсніка |
саку́рснікаў |
| Т. |
саку́рснікам |
саку́рснікамі |
| М. |
саку́рсніку |
саку́рсніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
саку́рснік, ‑а, м.
Студэнт з аднаго з кім‑н. курса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саку́рсніца, ‑ы, ж.
Жан. да сакурснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)