сакра́мант
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сакра́мант |
сакра́манты |
| Р. |
сакра́манту |
сакра́мантаў |
| Д. |
сакра́манту |
сакра́мантам |
| В. |
сакра́мант |
сакра́манты |
| Т. |
сакра́мантам |
сакра́мантамі |
| М. |
сакра́манце |
сакра́мантах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сакра́мант, ‑у, М ‑нце, м.
Кніжн. Нешта свяшчэннае, рытуальнае; талісман. Але ёсць у.. [Алёнкі] адзін верш. Яна хавае яго, як нейкі сакрамант, і нікому яго не паказвае. Колас.
[Польск. sakrament ад лац. sacramentum — наданне святасці.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сакра́мант
(польск. sakrament, ад лац. sacramentum = клятва, прысяга)
кніжн. нешта свяшчэннае, рытуальнае; талісман.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Сакра́мант ’нешта свяшчэннае, рытуальнае; талісман’ (ТСБМ), сакра́мэнт ’прычасце’ (Нас., Байк. і Некр.). Ст.-бел. сакраментъ ’таінства’. Запазычанне з польск. sakrament < лат. sakrāmentum ’наданне святасці’ (Кюне, Poln., 95); ст.-бел. сакраментъ (секраментъ) са ст.-польск. sakrament, гл. Булыка, Лекс. запазыч., 181.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sacrament
[ˈsækrəmənt]
n.
1) сакра́мант -у m., тае́мства, та́інства n.
Baptism is a sacrament — Абра́д хрышчэ́ньня — тае́мства
2) не́шта сьвято́е
3) урачы́стае абяца́ньне, прыся́га f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)