са́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. са́йка са́йкі
Р. са́йкі са́ек
Д. са́йцы са́йкам
В. са́йку са́йкі
Т. са́йкай
са́йкаю		 са́йкамі
М. са́йцы са́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

са́йка, -і, ДМ са́йцы, мн. -і, са́ек, ж.

Невялікая прадаўгаватая або круглая булка з пшанічнай мукі.

|| прым. са́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

са́йка I ж. (булка) са́йка

са́йка II ж., зоол. са́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́йка​I (булка) са́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́йка​II зоол. са́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́йка, ‑і, ДМ сайцы; Р мн. саек; ж.

Невялікая булка з пшанічнай мукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́йка ж Sémmel f -, -n, Brötchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Са́йка 1 ’невялікая булка з пшанічнай мукі’ (ТСБМ), ’перапечка з ільнянога семя’ (Сл. ПЗБ). Новае запазычанне з рус. са́йка ’тс’, якое лічыцца вытворным ад *сая < эст. sai, Род. с. saia ’белы хлеб’, фін. saija ’тс’ (Праабражэнскі, 2, 245; Фасмер, 3, 546; Каліма, 212). Адваротны напрамак запазычання — з рускай у балтыйскую мову — прымае Кіпарскі (гл. у Фасмера, там жа).

Са́йка 2 ’балкон’ (Касп.). З салька (гл.) у выніку дыялектнага пераходу й ⟷ лʼ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

са́ечны гл. сайка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Wecken

I Wecken

m -s, - бу́лка, са́йка

II Wécken

n -s

1) пад’ём, пабу́дка

2) вайск. ра́нішняя зара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)