сазна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сазна́нне
Р. сазна́ння
Д. сазна́нню
В. сазна́нне
Т. сазна́ннем
М. сазна́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сазна́нне ср. (действие) созна́ние;

с. ў злачы́нстве — созна́ние в преступле́нии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сазна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сазнацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сазна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. Усвядоміўшы няправільнасць свайго ўчынку, сказаць пра гэта.

С. ў сваёй памылцы.

2. Прызнаць сваю віну.

Пасля доўгага запірання злачынец сазнаўся.

|| незак. сазнава́цца, -наю́ся, -нае́шся, -нае́цца; -наёмся, -наяце́ся, -наю́цца.

|| наз. сазна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)