са́ечнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. са́ечнік са́ечнікі
Р. са́ечніка са́ечнікаў
Д. са́ечніку са́ечнікам
В. са́ечніка са́ечнікаў
Т. са́ечнікам са́ечнікамі
М. са́ечніку са́ечніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

са́ечнік, ‑а, м.

У дарэвалюцыйны час — той, хто пёк сайкі ці гандляваў імі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́ечник са́ечнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́ечніца, ‑ы, ж.

Жан. да саечнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)