Саджанцы 8/457; 9/311, 501

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

са́джанец

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. са́джанец са́джанцы
Р. са́джанца са́джанцаў
Д. са́джанцу са́джанцам
В. са́джанец са́джанцы
Т. са́джанцам са́джанцамі
М. са́джанцы са́джанцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лесагадава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Месца, дзе вырошчваюць саджанцы драўняных і кустовых раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблі́сцець, ‑ее; зак.

Пакрыцца лісцем. Вясной саджанцы аблісцелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесагадава́льнік, ‑а, м.

Дзялянка зямлі, на якой вырошчваюцца саджанцы для развядзення лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́джанец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Маладая расліна, вырашчаная ў гадавальніку з чаранкоў або сеянцаў і прызначаная для перасадкі ў іншае месца.

Саджанцы сліў.

|| прым. са́джанцавы, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кільчава́ць

‘рыхтаваць чаранкі і саджанцы, каб палегчыць утварэнне іх каранёў’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кільчу́ю кільчу́ем
2-я ас. кільчу́еш кільчу́еце
3-я ас. кільчу́е кільчу́юць
Прошлы час
м. кільчава́ў кільчава́лі
ж. кільчава́ла
н. кільчава́ла
Загадны лад
2-я ас. кільчу́й кільчу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кільчу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Пля́нцы ’месца, дзе вырошчваюць садовыя саджанцы, паркавыя дрэўцы’ (нясвіж., Ялік.), аляпцы, плянсы ’расада’ (ігн., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене, з літ. plensai ’маладыя расліны, парасткі’ < ням. pflanzen ’тс’ (Сл. ПЗБ, 4, 24), што неабавязкова, параўн. бел. ((глянцы, флянцікі ’атожылкі, саджанцы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Садзо́нкі, саджо́нкі ’пасадкі маладога лесу’, ’саджанцы’, ’расада’, садзо́нкі ’пасадка лесу’ (Сцяшк. Сл.). З польск. sadzonka ’саджанец’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лесапаса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Пасадка лесу.

2. звычайна мн. (лесапаса́дкі, ‑дак). Саджанцы ці маладыя дрэвы, высаджаныя ў грунт для ўтварэння лясной паласы ці ўчастка лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)