садамі́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
садамі́т |
садамі́ты |
| Р. |
садамі́та |
садамі́таў |
| Д. |
садамі́ту |
садамі́там |
| В. |
садамі́та |
садамі́таў |
| Т. |
садамі́там |
садамі́тамі |
| М. |
садамі́це |
садамі́тах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
садамі́т, ‑а, М ‑міце, м.
Чалавек, схільны да садаміі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
содоми́т мед. садамі́т, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)