саві́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. саві́ны саві́ная саві́нае саві́ныя
Р. саві́нага саві́най
саві́нае		 саві́нага саві́ных
Д. саві́наму саві́най саві́наму саві́ным
В. саві́ны (неадуш.)
саві́нага (адуш.)		 саві́ную саві́нае саві́ныя (неадуш.)
саві́ных (адуш.)
Т. саві́ным саві́най
саві́наю		 саві́ным саві́нымі
М. саві́ным саві́най саві́ным саві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

саві́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. саві́ны саві́ная саві́нае саві́ныя
Р. саві́нага саві́най
саві́нае		 саві́нага саві́ных
Д. саві́наму саві́най саві́наму саві́ным
В. саві́ны (неадуш.)
саві́нага (адуш.)		 саві́ную саві́нае саві́ныя (неадуш.)
саві́ных (адуш.)
Т. саві́ным саві́най
саві́наю		 саві́ным саві́нымі
М. саві́ным саві́най саві́ным саві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

саві́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. саві́ны саві́ная саві́нае саві́ныя
Р. саві́нага саві́най
саві́нае		 саві́нага саві́ных
Д. саві́наму саві́най саві́наму саві́ным
В. саві́ны (неадуш.)
саві́нага (адуш.)		 саві́ную саві́нае саві́ныя (неадуш.)
саві́ных (адуш.)
Т. саві́ным саві́най
саві́наю		 саві́ным саві́нымі
М. саві́ным саві́най саві́ным саві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

саві́ны гл. сава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саві́ны в разн. знач. сови́ный;

~нае гняздо́ — сови́ное гнездо́;

~ныя во́чы — сови́ные глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саві́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да савы, належыць саве. Савінае гняздо. □ І раптам Уладзік чуе савіны крык — ку-га! ку-га! Краўчанка. // Такі, як у савы; які чым‑н. нагадвае саву. Савіныя вочы. □ Маленькі Рыгорка сядзеў за сталом, у яго быў круглы савіны твар, калматая галава, а бровы старчма двума рожкамі віліся ўгару. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сава́, -ы́, мн. со́вы і (з ліч. 2, 3, 4) савы́, соў, ж.

Драпежная начная птушка з вялікай круглай галавой, з вялікімі вачамі і кароткай загнутай дзюбай.

|| прым. саві́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сови́ный саві́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sowi

савіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

owlish

[ˈaʊlɪʃ]

adj.

саві́ны; падо́бны да савы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)