сабе́чыць
‘прысвойваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сабе́чу |
сабе́чым |
| 2-я ас. |
сабе́чыш |
сабе́чыце |
| 3-я ас. |
сабе́чыць |
сабе́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
сабе́чыў |
сабе́чылі |
| ж. |
сабе́чыла |
| н. |
сабе́чыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
сабе́ч |
сабе́чце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
сабе́чачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Сабе́чыць, часцей з прыст. прысабе́чыць ’набываць ва ўласнасць’, ’прысвойваць’ (Нас.). Дэрыват ад займ. сабе.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прысабе́чыць ’набыць ва ўласнасць; прысвоіць, прыўлашчыць чужое’ (Нас., Ласт.; Сл. Брэс.). Ад сабе́чыць ’набываць ва ўласнасць, прысвойваць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)