сабата́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сабата́жніца сабата́жніцы
Р. сабата́жніцы сабата́жніц
Д. сабата́жніцы сабата́жніцам
В. сабата́жніцу сабата́жніц
Т. сабата́жніцай
сабата́жніцаю		 сабата́жніцамі
М. сабата́жніцы сабата́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сабата́жніца ж. сабота́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сабата́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да сабатажнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабата́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца сабатажам.

|| ж. сабата́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. сабата́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сабота́жница сабата́жніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

saboteur [ˌsæbəˈtɜ:] n.

1. сабата́жнік; сабата́жніца; шко́днік; шко́дніца

2. дыверса́нт; дыверса́нтка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

saboteur

[,sæbəˈtɜ:r]

n.

сабата́жнік -а m., сабата́жніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)