Рэ́чыца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Рэ́чыца
Р. Рэ́чыцы
Д. Рэ́чыцы
В. Рэ́чыцу
Т. Рэ́чыцай
Рэ́чыцаю
М. Рэ́чыцы

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Рэ́чыца ж., г. Ре́чица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Рэчыца» (санаторый) 9/351

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рэ́чыца ж. Réčyca i Rétschyza n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рэчыца (в., Бярозаўскі р-н) 2/526 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рэчыца,

горад у Гомельскай вобласці.

т. 14, с. 37

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рэчыца,

вёска ў Камянецкім р-не.

т. 14, с. 38

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рэчыца,

вёска ў Чэрыкаўскім р-не.

т. 14, с. 38

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рэчыца,

рабочы пасёлак у Столінскім р-не.

т. 14, с. 38

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рэчыца (раб. пас., Столінскі р-н) 9/279; 10/69 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)