рэ́хнуць
‘рэхнуць каго-небудзь, што-небудзь і па чым-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
рэ́хну |
рэ́хнем |
| 2-я ас. |
рэ́хнеш |
рэ́хнеце |
| 3-я ас. |
рэ́хне |
рэ́хнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
рэ́хнуў |
рэ́хнулі |
| ж. |
рэ́хнула |
| н. |
рэ́хнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
рэ́хні |
рэ́хніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
рэ́хнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Рэ́хнуць ’стукнуць’ (Мат. Гом.). Рус. раха́ть, рахну́ть ’кідаць што-небудзь цяжкае’, славац. rachnúť ’грымнуць; бухнуць’, чэш. řachnouti ’тс’. Магчыма, гукапераймальнае (Фасмер, 3, 449).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)