рэфа́кцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рэфа́кцыя
Р. рэфа́кцыі
Д. рэфа́кцыі
В. рэфа́кцыю
Т. рэфа́кцыяй
рэфа́кцыяю
М. рэфа́кцыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэфа́кцыя ж., торг. рефа́кция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэфа́кцыя, ‑і, ж.

Спец. Скідка з цаны тавару, абумоўленая гандлёвай здзелкай, у сувязі з уцечкай і псаваннем тавару або пры пастаўцы яго ніжэй прадугледжанай якасці.

[Фр. réfraction.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэфа́кцыя

(фр. réfaction, ад лац. re- = супраць + factio = дзеянне)

1) скідка з цаны тавару, абумоўленая гандлёвай здзелкай, у сувязі з уцечкай і псаваннем тавару або пры пастаўцы яго ніжэй прадугледжанай якасці;

2) скідка з тарыфу, якая прадастаўляецца даецца адпраўляльніку пры наяўнасці вялікай колькасці грузу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рефа́кция торг. рэфа́кцыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)