рэпланта́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рэпланта́цыя
Р. рэпланта́цыі
Д. рэпланта́цыі
В. рэпланта́цыю
Т. рэпланта́цыяй
рэпланта́цыяю
М. рэпланта́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэпланта́цыя ж., мед. репланта́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэпланта́цыя, ‑і, ж.

Спец. Аперацыя па вяртанню страчанага органа або тканкі арганізма. Рэплантацыя зуба. Рэплантацыя адарванай канечнасці.

[Ад лац. прыстаўкі рэ- і plantare — перасаджваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпланта́цыя

(ад рэ- + лац. plantatio = перасаджванне)

1) аперацыя па вяртанню страчанага органа або тканкі арганізма;

2) паўторная пасадка раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

репланта́ция мед. рэпланта́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)