рэпетава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. рэпету́ю рэпету́ем
2-я ас. рэпету́еш рэпету́еце
3-я ас. рэпету́е рэпету́юць
Прошлы час
м. рэпетава́ў рэпетава́лі
ж. рэпетава́ла
н. рэпетава́ла
Загадны лад
2-я ас. рэпету́й рэпету́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час рэпету́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэпетава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. рэпету́ю рэпету́ем
2-я ас. рэпету́еш рэпету́еце
3-я ас. рэпету́е рэпету́юць
Прошлы час
м. рэпетава́ў рэпетава́лі
ж. рэпетава́ла
н. рэпетава́ла
Загадны лад
2-я ас. рэпету́й рэпету́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час рэпетава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэпетава́ць сов. и несов., мор. репетова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэпетава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Спец. Паўтарыць (паўтараць) чые‑н. сігналы для таго, каб лягчэй было іх прыняць далёкімі караблямі ва ўмовах дрэннай бачнасці, а таксама ў знак таго, што іх правільна зразумелі.

[Ад лац. repeto — паўтараю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпетава́ць разм. гл. рэпетыраваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэпетава́ць

(лац. repetere = паўтараць)

паўтараць чые-н. сігналы для таго, каб лягчэй было іх прыняць далёкімі караблямі ва ўмовах дрэннай бачнасці, а таксама як знак таго, што іх правільна зразумелі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Рэпетава́ць ’злавацца, сердаваць’ (Ян.), рыпытова́тэ ’крычаць, лямантаваць’ (драг., Нар. лекс.). Укр. репетова́ть ’крычаць з усяе моцы; плакаць’, репетувати ’лямантаваць; лаяцца’, рус. репетитъ ’хутка гаварыць’, репетиться ’выказваць незадаволенасць’, чэш. repetit ’хутка і невыразна гаварыць’ экспрэсіўнае ад reptati ’рашаць’ < прасл. *rъptati, дзе rъp‑ — гукапераймальная аснова. (Махэк₂, 512–513; Рэйзак, 536–537). Гл. яшчэ рэптаці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэпетава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да рэпетаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

репетова́ть сов. и несов., мор. рэпетава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рапетава́ць ’крычаць, лямантаваць’ (Ян.). Гл. рэпетаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)