Рэ́м

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Рэ́м
Р. Рэ́ма
Д. Рэ́му
В. Рэ́м
Т. Рэ́мам
М. Рэ́ме

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Рэм (міфал.) 7/36; 9/152, 259

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Салаухін Рэм Іванавіч

т. 14, с. 102

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Хахлоў Рэм Віктаравіч

т. 16, с. 563

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тэарэ́ма, -ы, мн. -ы, -рэ́м, ж.

Матэматычнае палажэнне, правільнасць якога ўстанаўліваецца доказам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)