Рэ́йн

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Рэ́йн
Р. Рэ́йна
Д. Рэ́йну
В. Рэ́йн
Т. Рэ́йнам
М. Рэ́йне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Рэйн (р.) 1/274; 2/69, 368, 545; 6/375; 9/249—250

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рэйн

т. 13, с. 564

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рэйн м. Rhein m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Паўночны Рэйн-Вестфалія (зямля, ФРГ) 8/347

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Паўночны Рэйн-Вестфалія

т. 12, с. 228

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Паўно́чны Рэйн-Вестфа́лія ж. Nrdrhein-Westflen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рейн р. Рэйн, род. Рэ́йна м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Rhine

[rain]

р. Рэйн

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ren ~u

м. р. Рэйн

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)