рэзісты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рэзісты́ўны |
рэзісты́ўная |
рэзісты́ўнае |
рэзісты́ўныя |
| Р. |
рэзісты́ўнага |
рэзісты́ўнай
рэзісты́ўнае |
рэзісты́ўнага |
рэзісты́ўных |
| Д. |
рэзісты́ўнаму |
рэзісты́ўнай |
рэзісты́ўнаму |
рэзісты́ўным |
| В. |
рэзісты́ўны (неадуш.)
рэзісты́ўнага (адуш.) |
рэзісты́ўную |
рэзісты́ўнае |
рэзісты́ўныя (неадуш.)
рэзісты́ўных (адуш.) |
| Т. |
рэзісты́ўным |
рэзісты́ўнай
рэзісты́ўнаю |
рэзісты́ўным |
рэзісты́ўнымі |
| М. |
рэзісты́ўным |
рэзісты́ўнай |
рэзісты́ўным |
рэзісты́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэзісты́ўны
(англ. resistive)
які датычыць адпору;
р. узмацняльнік — прыстасаванне для ўзмацнення электрычных сігналаў, у якім нагрузкай актыўнага элемента з’яўляецца рэзістар.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
магнітарэзісты́ўны
(ад магніта- + рэзістыўны);
м. эфект — змяненне электрычнага супраціўлення правадніка пад дзеяннем магнітнага поля.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)