назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| рэзо́ну | |
| рэзо́ну | |
| рэзо́нам | |
| рэзо́не |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| рэзо́ну | |
| рэзо́ну | |
| рэзо́нам | |
| рэзо́не |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
[Фр. raison.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
(
доказ, разумная падстава, сэнс.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
(
доказ, разумная падстава, сэнс.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
рэзо́нны
(ад
які мае дастаткова разумных падстаў, слушны, абгрунтаваны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Разо́нт: у разонт прымаць ’улічваць, прымаць пад увагу’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)