Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэ́знуццасов., разг. уда́риться, тра́хнуться;
р. аб дрэ́ва — уда́риться о де́рево
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэ́знуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
Разм. Моцна стукнуцца аб што‑н., у што‑н. Ды так рэзнуўся [жарнавік] аб прыдарожны камень, што аж у сярэдзіне ў яго нешта трэснула.Якімовіч.Вол як рэзнуўся лбом у вароты, дык тыя хруснулі, а сам ён і асеў на пярэднія ногі.Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэ́знуццаразм. (стукнуцца) sich stóßen* (аб што-н. an D, gé gen A)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ву́рзнуць ’ударыць, стукнуць’ (КСП, Шн., 2; Яўс.); ’стукнуць нагой’ (З нар. сл.); ’хутка выслізнуцца з рук’ (Шат.), ву́рзнуцца ’выцяцца, рэзнуцца’ (Бяльк.); ’моцна ўдарыцца’ (Яўс.). Гукапераймальнае; параўн. таксама чэш.vrznouti ’ударыць, стукнуць’ (адносна якога гл. Махэк₂, 702), магчыма, другаснае збліжэнне з рэ́заць, рэзану́ць, якое як і польск.wyrznąć мае значэнне ’выразаць’ і ’стукнуць, выцяць’.