рэзеда́, -ы́, ДМ -дзе́, ж.

Садовая травяністая расліна з конусападобным пахучым суквеццем.

|| прым. рэзедо́вы, -ая, -ае.

Сямейства рэзедовых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэзеда́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рэзеда́
Р. рэзеды́
Д. рэзедзе́
В. рэзеду́
Т. рэзедо́й
рэзедо́ю
М. рэзедзе́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэзеда́ ж., бот. резеда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэзеда́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Род адна‑, двух‑, радзей шматгадовых травяністых раслін сямейства рэзедовых.

[Фр. réséda.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэзеда 9/246—247

- » - духмяная 9/247 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рэзеда

т. 13, с. 558

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэзе́да ж. бат. Reséda f -, -s і -den

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэзеда́

(фр. réséda)

травяністая расліна сям. рэзедовых з гронкамі дробных жоўтых кветак, пашыраная пераважна ў Міжземнамор’і; на Беларусі трапляецца як заносная, вырошчваецца як дэкаратыўная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Рэзеда́ ’Reseda L.’ (Кіс. 110; ТСБМ). З рус. резеда ’тс’ < франц. réséda < лац. resēda, якое ўзводзяць да лац. resēdāre ’лячыць’ (Фасмер, 3, 462).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

резеда́ бот. рэзеда́, -ды́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)