рэ́жучы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэ́жучы рэ́жучая рэ́жучае рэ́жучыя
Р. рэ́жучага рэ́жучай
рэ́жучае		 рэ́жучага рэ́жучых
Д. рэ́жучаму рэ́жучай рэ́жучаму рэ́жучым
В. рэ́жучы
рэ́жучага		 рэ́жучую рэ́жучае рэ́жучыя
Т. рэ́жучым рэ́жучай
рэ́жучаю		 рэ́жучым рэ́жучымі
М. рэ́жучым рэ́жучай рэ́жучым рэ́жучых

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́жучы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэ́жучы рэ́жучая рэ́жучае рэ́жучыя
Р. рэ́жучага рэ́жучай
рэ́жучае		 рэ́жучага рэ́жучых
Д. рэ́жучаму рэ́жучай рэ́жучаму рэ́жучым
В. рэ́жучы
рэ́жучага		 рэ́жучую рэ́жучае рэ́жучыя
Т. рэ́жучым рэ́жучай
рэ́жучаю		 рэ́жучым рэ́жучымі
М. рэ́жучым рэ́жучай рэ́жучым рэ́жучых

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́жучы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэ́жучы рэ́жучая рэ́жучае рэ́жучыя
Р. рэ́жучага рэ́жучай
рэ́жучае		 рэ́жучага рэ́жучых
Д. рэ́жучаму рэ́жучай рэ́жучаму рэ́жучым
В. рэ́жучы
рэ́жучага		 рэ́жучую рэ́жучае рэ́жучыя
Т. рэ́жучым рэ́жучай
рэ́жучаю		 рэ́жучым рэ́жучымі
М. рэ́жучым рэ́жучай рэ́жучым рэ́жучых

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́жучы прил. ре́жущий;

р. інструме́нт — ре́жущий инструме́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́жучы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незак. цяпер. ад рэзаць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Такі, якім можна рэзаць што‑н.; прызначаны для рэзання. Рэжучы інструмент.

3. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які выклікае адчуванне рэзі. Рэжучы боль.

4. Дзеепрысл. незак. ад рэзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́жучы (востры, рэзкі) scharf, schéidend;

рэ́жучы інструме́нт тэх. Schéidwerkzeug n -(e)s, -e;

рэ́жучы боль schnéidender [stéchender] Schmerz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фрэ́за, -ы, мн. -ы, фрэз, ж.

1. Шматлязовы рэжучы інструмент для апрацоўкі паверхні металаў, дрэва, пластмас і інш.

2. Машына для рэзкі торфу, рыхлення глебы, здрабнення грунту і пад.

|| прым. фрэ́зерны, -ая, -ае.

Фрэзерныя машыны.

Ф. торф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зе́нкер, ‑а, м.

Спец. Рэжучы інструмент для апрацоўкі адтулін у металічных, пластмасавых і пад. дэталях.

[Ням. Senker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́заць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. рэ́жу рэ́жам
2-я ас. рэ́жаш рэ́жаце
3-я ас. рэ́жа рэ́жуць
Прошлы час
м. рэ́заў рэ́залі
ж. рэ́зала
н. рэ́зала
Загадны лад
2-я ас. рэ́ж рэ́жце
Дзеепрыслоўе
цяп. час рэ́жучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разе́ц, -зца́, мн. -зцы́, -зцо́ў, м.

1. Рэжучы інструмент для апрацоўкі металу, дрэва і іншых цвёрдых матэрыялаў.

Р. скульптара.

2. Пярэдні парны зуб плоскай формы.

Сківіца мае чатыры разцы.

3. перан. Пра майстэрства, манеру, стыль скульптара.

Адразу бачны р. мастака.

|| прым. разцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)