рэ́ечны гл. рэйка¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́ечны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэ́ечны рэ́ечная рэ́ечнае рэ́ечныя
Р. рэ́ечнага рэ́ечнай
рэ́ечнае		 рэ́ечнага рэ́ечных
Д. рэ́ечнаму рэ́ечнай рэ́ечнаму рэ́ечным
В. рэ́ечны (неадуш.)
рэ́ечнага (адуш.)		 рэ́ечную рэ́ечнае рэ́ечныя (неадуш.)
рэ́ечных (адуш.)
Т. рэ́ечным рэ́ечнай
рэ́ечнаю		 рэ́ечным рэ́ечнымі
М. рэ́ечным рэ́ечнай рэ́ечным рэ́ечных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́ечны ре́ечный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́ечны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэйкі. // Зроблены з рэек. Рэечны каркас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́йка¹, -і, ДМ -йцы, мн. -і, рэ́ек, ж.

1. Плоскі брус, вузкая тонкая дошка.

2. Брус з дзяленнямі для вымярэння вышыні ўзроўню вады, глыбіні снегавога покрыва (спец.).

|| прым. рэ́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зубча́ста-рэ́ечны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зубча́ста-рэ́ечны зубча́ста-рэ́ечная зубча́ста-рэ́ечнае зубча́ста-рэ́ечныя
Р. зубча́ста-рэ́ечнага зубча́ста-рэ́ечнай
зубча́ста-рэ́ечнае		 зубча́ста-рэ́ечнага зубча́ста-рэ́ечных
Д. зубча́ста-рэ́ечнаму зубча́ста-рэ́ечнай зубча́ста-рэ́ечнаму зубча́ста-рэ́ечным
В. зубча́ста-рэ́ечны (неадуш.)
зубча́ста-рэ́ечнага (адуш.)		 зубча́ста-рэ́ечную зубча́ста-рэ́ечнае зубча́ста-рэ́ечныя (неадуш.)
зубча́ста-рэ́ечных (адуш.)
Т. зубча́ста-рэ́ечным зубча́ста-рэ́ечнай
зубча́ста-рэ́ечнаю		 зубча́ста-рэ́ечным зубча́ста-рэ́ечнымі
М. зубча́ста-рэ́ечным зубча́ста-рэ́ечнай зубча́ста-рэ́ечным зубча́ста-рэ́ечных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ре́ечный рэ́ечны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамкра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Прылада для пад’ёму цяжару на невялікую вышыню.

Рэечны д.

Гідраўлічны д.

|| прым. дамкра́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ДАМКРА́Т

(галанд. dommekracht),

пераносны, перасоўны або стацыянарны механізм для пад’ёму грузаў на невялікую (звычайна да 2 м) вышыню. Бываюць рэечныя (рычажныя і зубчастыя), вінтавыя, гідраўлічныя і пнеўматычныя, ручныя і маторныя. Грузападымальнасць ад некалькіх кілаграмаў да соцень тон. Выкарыстоўваюцца пры будаўніча-мантажных, рамонтных і пагрузачна-разгрузачных работах, на аўтамаб. і чыг. транспарце. Магутнымі Д. можна падняць цэлае збудаванне на вышыню ў некалькі метраў.

Тыпы дамкратаў: 1 — вінтавы на палазах; 2, 5 — гідраўлічныя бесперапыннага дзеяння; 3 — гідраўлічны; 4 — рэечны з зубчастай перадачай; 6 — рычажна-рэечны; 7 — вінтавы; 8 — паравозны.

т. 6, с. 34

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)