рэ́ечка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэ́ечка рэ́ечкі
Р. рэ́ечкі рэ́ечак
Д. рэ́ечцы рэ́ечкам
В. рэ́ечку рэ́ечкі
Т. рэ́ечкай
рэ́ечкаю		 рэ́ечкамі
М. рэ́ечцы рэ́ечках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Рэ́ечка ’лёстка ў возе’ (Сл. ПЗБ). Памяншальнае ад рэя 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)