Рэ́дзькі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Рэ́дзькі
Р. Рэ́дзек
Рэ́дзькаў
Д. Рэ́дзькам
В. Рэ́дзькі
Т. Рэ́дзькамі
М. Рэ́дзьках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Рэдзькі (в.) 4/305 (к.); 9/243

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рэдзькі

т. 13, с. 551

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэ́дзька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рэ́дзька рэ́дзькі
Р. рэ́дзькі рэ́дзек
Д. рэ́дзьцы рэ́дзькам
В. рэ́дзьку рэ́дзькі
Т. рэ́дзькай
рэ́дзькаю		 рэ́дзькамі
М. рэ́дзьцы рэ́дзьках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Рэ́дзька

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Рэ́дзька
Р. Рэ́дзькі
Д. Рэ́дзьцы
В. Рэ́дзьку
Т. Рэ́дзькай
Рэ́дзькаю
М. Рэ́дзьцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́дзькавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэдзькі. Рэдзькавае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адры́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Выхад газаў (з часцінкамі ежы) са страўніка праз рот.

А. ад рэдзькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Грайваронская (сорт рэдзькі) 9/243

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Адэская 5 (сорт рэдзькі) 9/243

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Зімовая круглая чорная (сорт рэдзькі) 9/243

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)