рэгістрату́ра, -ы, ж.

Аддзел ва ўстанове, які займаецца рэгістрацыяй каго-, чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэгістрату́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рэгістрату́ра
Р. рэгістрату́ры
Д. рэгістрату́ры
В. рэгістрату́ру
Т. рэгістрату́рай
рэгістрату́раю
М. рэгістрату́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэгістрату́ра ж. регистрату́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэгістрату́ра, ‑ы, ж.

Аддзел ва ўстанове, дзе праводзіцца рэгістрацыя каго‑, чаго‑н. [Дзяўчына] працавала ў бальніцы ў рэгістратуры, запісвала на прыём да дактароў хворых. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэгістрату́ра ж. Registratúr f -, -en, Ánmeldungsstelle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэгістрату́ра

(ад с.-лац. registrare = запісваць)

аддзел ва ўстанове, дзе праводзіцца рэгістрацыя каго-н. або чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

регистрату́ра рэгістрату́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

registry [ˈredʒɪstri] n. рэгістрату́ра; канцыля́рыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Registratúr

f -, -en рэгістрату́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reception desk

рэгістрацы́я, рэгістрату́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)